El Salvador

Wat is het al weer een lange tijd geleden dat dat we onze reiservaringen met jullie deelden. 

Hoog tijd om weer eens in de pen te klimmen. 

Ondertussen zijn we alweer ruim 3 weken in Japan … hoe we daar belanden is een mooi verhaal … maar dat komt later. Eerst terug naar El Salvador. 

Het was even wennen in El Salvador nadat we Nicaragua hadden verlaten. En hoewel de landen in Centraal of Midden America wel wat op elkaar lijken zijn er ook grote verschillen. 

En in El Salvador koste het ons meer moeite onze weg te vinden. Het toerisme komt pas net weer wat opgang nadat het land jarenlang op de lijst stond van de meest gevaarlijke landen van de wereld. Gelukkig is dat nu niet meer zo. We voelden ons er absoluut veilig. En toch …. Het gevaar kan geweken zijn, in het land zijn nog altijd de gevolgen van de jarenlange onveiligheid te zien. Zo zijn de meeste  huizen omheind met hoge hekken en prikkeldraad.  Rijd je langs het strand dan zie je niets anders dan hoge muren die goed vergrendeld zijn en hetzelfde geldt voor een prachtig meer … slechts hier en daar te bezichtigen vanaf een uitkijkpunt. 
Wat maakt dit land dan zo bijzonder? 
Dat is enerzijds de natuur en anderzijds zijn het de mensen. 
Wat onze reis door El Salvador extra  bijzonder maakte  waren de ontmoetingen met lokale mensen. Allemaal even gastvrij en blij met de toeristen die het aandurven om hun land weer te bezoeken. 

Een stukje achtergrond: El Salvador is net bevrijd van de onderdrukking door de bendes die de indirecte macht hadden na het einde van de burgeroorlog in 1992. Zij terroriseerden het hele land sindsdien. Persten burgers af, doden onschuldigen als drukmiddelen en gaven iedereen een zeer beperkt gevoel van vrijheid. Geen fijn land om in te leven. 

Sinds iets meer dan een jaar is hierin een kentering gekomen. De nieuwe en jonge president Nayib Bukele heeft beloofd het bendegeweld te stoppen. En dat heeft hij voor zover het nu lijkt gedaan … 

Wereldwijd heeft Nayib Bukele de aandacht getrokken door zijn onorthodoxe aanpak hierin. En ook krijgt zijn aanpak veel kritiek. Vanuit een bepaalde kant (mensenrechten) terecht maar het is ook een naar onze mening te gemakkelijk oordeel.  In El Salvador zijn de mensen vooral erg blij met Bukele en zijn aanpak. Zij voelen zich voor het eerst sind decennia weer vrij om zich buiten te bewegen zonder angst …. Stel je je eens voor dat je ‘a avonds nooit weg kan zonder angst om vermoord te worden. Dat jonge jongens vanaf een jaar of 14 onder druk worden gezet om zich aan te sluiten bij een bende …. En iedereen die zich aansloot moest minimaal een moord plegen ….. en als je erbij hoort krijg je een tattoo met de bende-code … Eenmaal lid … dan kan je er niet meer uit. 

Na de harde ingreep van Bukele (op 1 dag zijn duizenden vermeende bendeleden opgepakt en gevangen gezet) is er veel veranderd in El Salvador. 
Dat maakt ook dat veel El-Salvadorians die hun land jaren geleden met hun ouders of alleen ontvluchten nu terug keren om te kijken of ze opnieuw een leven in hun vaderland kunnen opbouwen. 

Wij starten onze reis in San Salvador. Een grote stad. Niet echt mooi maar wel volop in ontwikkeling.

O ja, 1 van de eerste dingen die we hier deden is een hele koffer retour sturen naar Nederland. Weg ballast! Heerlijk! 
 

We huurden een auto en gingen op pad. Vol verwachting.
Onze eerste stop was Suchioto. Ooit de eerste stad van El Salvador. Nu een kleine bewaarde ‘schat’.

Je waant je er terug in de tijd. Een klein dorpspleintje als centrale plek, eromheen kleine lokale winkeltjes en restaurantjes waar we onze eerste pupusa’s aten.Kleine gevulde mais of koren pannenkoekjes. Een lokaal gerecht dat door iedereen wordt gegeten. 

Op onze eerste avond op het dorpspleintje ontmoeten we Karen en Nelson, van oorsprong  Salvadorianen die al heel jong naar Amerika waren gevlucht om aan het geweld te ontkomen. Zij komen nu terug en gaan kijken of ze een nieuw leven kunnen opbouwen in hun vaderland. We belanden bij hun aan een piepklein tafeltje en ze deelden hun pupusa’s met ons 😊. Een begin van een paar dagen waarin we samen met ze optrokken.

Nelson was al langere tijd terug en bezig met de bouw van hun huis. Karen was net aangekomen en net als wij El Salvador nog aan het ontdekken.

Ze namen ons mee achter in de truck van de vader van Nelson naar een mooi wandelgebied. Maar ook het gebied waar de guerrilla strijders jarenlang hun strijd hadden gevochten. Naar herontmoetingen met familieleden die hier woonden … 

De foto’s spreken voor zich. 

 

Je kan ook de korte video bekijken met de titel Los Sueños. Het geeft een leuk beeld. En het is een dank je wel aan Karen  en Nelson. Na deze heerlijk dagen in Sushitoto reden we door naar de kust ….. een volledig andere wereld. Hoge muren, veel familie-huizen, zogenaamde ranchos, of hotels vooral voor locals. Wij klopten op een rancho deur .. je moet toch ergens een slaapplek vinden. Toevallig was de eigenaar Julio thuis. De volgende terugkerende El Salvadorian die probeert terug te keren vanuit de VS. 

Hij bood zijn Rancho aan ons aan voor een torenhoge prijs 🤔 vond ons echter wel interessant gasten als Europeanen en zakte naar een redelijke prijs voor 2 personen 😊. En hij had een plan. Op onze 2e dag in de rancho stond er een hele lokale filmploeg ons op te wachten. Hahaha … maar helemaal prima en vooral erg grappig. 

De mooiste plekken vonden wij rondom de Routa de las Flores. Een prachtig gebied dat in het voorjaar 1 groot bloemenparadijs is. Daar waren wij helaas te laat voor. Maar de watervallen, de vulkaan de de bijzondere plaatsjes vol muurschilderingen en gekleurde huisjes waren meer dan de moeite waard om een tijdje te blijven  

De nog werkende vulcano de Santa Ana konden we helemaal tot aan de krater op lopen! Wouw wat gaaf om na een stevige wandeling van ongeveer 4 uren boven te komen. 

En ook de watervallen, Las Siete Cascades waren bijzonder om in af te dalen en weer tegen op te lopen.

Hier liet ik ook m’n grijze haren verven … ik was er zo z.. van …. En je ziet jezelf zo vaak op een foto … 🤔. Imagine … een minuscuul dorpskappertje in een jaren 60 stadje. Hoe leg je in het Spaans uit wat je wilt … en wat niet … en dan is het klaar. Nieuwe coupe en nieuwe kleur. Ach… mooi rood is niet lelijk. ik moest even wennen maar ben d’r nu toch ook best blij mee 😄. 

Op dit moment in onze reis hadden we nog als plan om door te reizen naar Guatemala, Belize en Mexico. 

Maar we merkten dat we langzaam het regenseizoen instapten. Hoge temperaturen overdag en ‘s nachts en een steeds verder toenemende luchtvochtigheid. 

Onze laatste week in El Salvador ontmoeten we Nancy Rivard. Een bijzondere vrouw die haar carrière in de luchtvaart lang geleden opzij schoof en een mooi programma voor kansarme  kinderen heeft opgezet. Wel vanuit de luchtvaartmaatschappijen.  Zij woont sinds 2 jaren met haar man in El Salvador. Zij bood ons aan om een week in hun strandhuis te wonen … wat een groots gebaar! Een heerlijk huis, prachtig zwembad, eigen keuken en aan het strand … 

Een heerlijke plek om onze reisplannen te overdenken en bij te stellen. 

We besloten dat het tijd was om Midden Amerika te verlaten … niet alleen voor de hitte en de toenemende luchtvochtigheid, dat speelde wel een belangrijke rol, maar het voelde ook alsof het meer van hetzelfde zou worden: koloniale steden, vulkanen, rijst met bonen en bonen met rijst, tortilla’s of pupusa’s … 

Guatemala, Belize en Mexico … prachtige bestemmingen die we even laten wachten … wie weet komen we er een andere keer … nu niet. Het is een goede tijd voor Azië. Indonesië staat op ons verlanglijstje. 

Bij het zoeken naar vluchten komen we echter altijd over Zuid Korea en zo ontstaat een nieuw plan … 

We boekten een ticket via Los Angeles naar Zuid Korea .. met een zogenaamde SelfTransfer in Tokyo … 

En daar ging het mis, of misschien wel helemaal niet mis 😊

We hadden ruim 4 uren om over te stappen in Tokyo voor onze vlucht naar Seoel. Dat leek ons meer dan genoeg. We hadden echter geen rekening gehouden met een switch tussen 2 luchthavens in Tokyo. En toen we in Los Angeles op de startbaan stonden en terugkeerden naar de pier waar 2 passagiers uit het vliegtuig werden gehaald …. Dat leverde de eerste vertraging op. 

En dat maakte dat de overstap in Tokyo nog meer ging knellen. 

Onderweg besloten we dat we er geen stress van zouden maken … we gingen het niet eens proberen. We volgden onze afspraak: we reizen bij de dag … en de dag brengt ons in Japan. Een prachtig land om minimaal 3 a 4 weken rond te reizen. 

Hoe dat gaat vertel ik jullie snel in het volgende verhaal. 

We zijn ondertussen alweer ruim 20 dagen in Japan. Over 5 dagen vertrekken we echt naar Zuid Korea. 

Ik heb me voorgenomen om ons Japan verhaal eerder te schrijven  … ik doe mijn best … geen moeten dit jaar 😄😄🥳. Afwachten dus. 

Voor nu eerst een lieve groet voor alle lezers, 

Egbert & Ineke