De Filipijnen

We zijn nu wel echt los van alles! Het schrijven schiet er helemaal bij in en we zijn geregeld volledig kwijt welke dag van de week het is. Heerlijk. 

En dan is het ineens wel heel erg lang geleden dat ik ons verhaal over Japan en Zuid-Korea schreef. Ondertussen hebben we al 60 dagen door Indonesië gereisd en ronden we over 2 dagen ook onze 12 dagen in Maleisië af.

Voorafgaand aan Indonesië waren we bijna 3 weken in de Filipijnen.

Ik moet echt even terug in de tijd en de herinneringen weer terughalen. Het schrijven van deze blog helpt daarbij. Dat geldt ook voor het terugkijken naar de foto's en de filmjes. De foto's en filmpjes kan je trouwens separaat vinden in de mapjes van deze blog. Van de Filipijnen heft Egbert 1 samenvattend filmpje gemaakt. De link tref je ook onder aan dit verhaal. 

Wij vlogen van Seoul (Zuid-Korea)  naar Manilla (Filipijnen) op 20 juni.

Manilla is een grote stad. Niet meer en niet minder. Mocht je ooit naar de Filipijnen gaan dan is dit geen must-see. Maar blijf je er toch mis dan de grootste shopping-mall van Azie, SM Mall of Asia, niet. En overnacht dan in een wolkenkrabber 😑. De 40ste verdieping is echt heeeeeel hoog. Zie filmpje aankomst wolkenkrabber Manilla.

Verder is het vooral een plek om snel achter je te laten en door te vliegen of te reizen naar één van de 7641 eilanden die de Filipijnen rijk is. Onvoorstelbaar toch!! En elk eiland(je) heeft zijn eigen karakter. Niet dat wij ze allemaal gezien hebben .. slechts 3 ervan. Maar op basis daarvan denk ik dat toch echt. En ze zijn echt niet allemaal bewoond hoor. 3144 eilanden hebben een naam en ongeveer 1000 zijn bewoond. 

Wij hadden ons enorm verheugd op de Filipijnen. En na het tot in de puntjes  georganiseerde Japan en in iets mindere mate georganiseerde maar nog steeds zeer schone Zuid-Korea, moesten we even wennen aan het Azië dat we van eerdere reizen herkenden. Chaotisch verkeer, veel armoede (bedelaars en zwervers), de vieze publieke toiletten, de kleurrijkheid aan driewielers, de scooters en motoren, bedrijvigheid in kleine stalletjes op straat, aan je trekkende de taxichauffeurs, een swingende verkeersregelaar 😆 zie filmpje Verkeersregelaar Manilla.

....dat was wel even schakelen. Maar ook weer heerlijk. In Manilla merkten we dat het startende regenseizoen (juni tot en met November)  heftiger was dan we hadden verwacht en gehoopt. We besloten daarom naar het drogere zuiden te reizen en de mooie plekken in het noorden van de Fillipijnen in ieder geval voor nu over te slaan. De beste voorspellingen, wat betreft het weer, waren voor de eilanden in het zuid-oosten. Ondanks dat kozen we er toch voor om eerst Palawan, gelegen in de uiterst zuidwestelijke punt van de Fillipijnen, te bezoeken. Volgens de  boeken zou het het mooiste eiland van de wereld moeten zijn.  En dat eiland wilden we zien ondanks de voorspelde regen. Op Palawan zou  ons reisplan zich wel verder vormen. Stap voor stap waarbij het weer, de verhalen van andere reizigers en onze eigen wensen bepalend waren voor het vervolg. Dat blijft wat ons betreft de lekkerste manier van reizen.

Palawan is prachtig ... en nat in het regenseizoen. En geloof me ... Dat geeft overal blubber …. Gelukkig hadden we ook een paar heel mooie dagen en was het gaaf om dit nog redelijk authentieke eiland te bezoeken. Aangekomen in de hoofdstad, Puerto Princessa, huurden we eerst een auto. Wij houden ervan om ons eigen vervoer te hebben. Hoewel de meeste toeristen ervoor kiezen om zich te laten vervoeren met een taxibusje is dat echt niet nodig. Geen motor deze keer. Daar vonden we het te nat voor. En dat was een goed besluit hoewel een motor wel echt een groter gevoel van avontuur en vrijheid geeft. 

In Puerto Princessa sliepen we in een klein lokaal guesthouse. Dat zijn vaak goede plekken om informatie te verzamelen door het gesprek aan te gaan met de host en met andere gasten. Altijd leuk en gezellig! De grote ontbijttafel waar alle gasten samenkomen was een heerlijke plek. Hier vormde ons plan zich wat meer. In ieder geval wilden we naar de Underground (subterranean) River National Park. Dit is een prachtig park dat bestaat uit een spectaculair kalkstenen of limestone  karstlandschap met een ondergrondse rivier … een grot waar een rivier doorheen loopt. Wat bijzonder is is dat deze rivier rechtstreeks in zee uitmondt en dat het onderste gedeelte ervan onderhevig is aan de invloeden van de getijden. En daarna naar Port Barton. Een Klein kustplaatsje, nog steeds authentiek maar ook een plek waar het toerisme wat meer opkomt. Hier wilden we snorkelen en een beetje eilandhoppen over de azuurblauwe zee, zwemmen met schildpadden en van de zonsondergang genieten. Daarna door naar El Nido … de plek waar je volgens de boeken naar toe zou moeten … En tot slot misschien Coron, een prachtig eilandje ten noorden van Palawan. Een must see, maar niet in het regenseizoen. Na Palawan zouden we echt verder naar het zuid-oosten moeten trekken voor droger weer. Cebu, Bohol …

De eerste dag op Palawan bleven we wat rondom Puerta Princesa zelf. De  krokodillenfarm hebben we even bezocht. Grote dieren in relatief te kleine kooien … waarom??? Te zielig! In de middag kozen we ervoor om een beetje te gaan eilandhoppen … onvoorstelbaar zo blauw het water en wit het strand hier is! En wat bijzonder de smalle boten met de brede extra drijvers.

Deze trip werd wat abrupt afgebroken door de naar binnen stormende pikzwarte lucht … Snel werden we gemaand terug naar de boot te gaan … hurry hurry! Maar voor we de haven van Puerto Princessa bereikten barste het Los …wind, regen en nog meer regen … heeeel veeeel regen 🤨. Het filmje laat zien hoe dat er uitziet. 

De volgende dag gingen we vroeg op pad. Eerst naar de Underground of subterranean River. 50 km rijden lijkt niet ver maar het kost meer ruim 2 uur om af te leggen. Gelukkig hebben we het altijd gezellig in de auto. Grappig hoeveel we kunnen kletsen, samen stil zijn of kunnen delen wat we zien en ervaren. Ik realiseer me vaak hoe bijzonder het is en vooral hoe fijn! 

Het filmpje laat beelden zien van the Underground River .. dat zegt meer dan ik met woorden kan vertellen. De tocht naar en door de rivier was goed georganiseerd en erg informatief. Wat geeft moeder aarde tocht mooie schatten aan ons cadeau. 

De volgende paar dagen verbleven we in Port Barton voor wat strand en snorkel plezier. Hier ontmoeten we onze sandfly-friends ... again 😠 Vorig Jaar op de Seychellen hadden ze ons ook al te pakken en nu weer ...

😠 .… grrrrrr wat een plezier bedervende kleine rottige ettertjes zijn dat! 

En op een reis word je soms ook bedonderd. Of pakken lokale mensen dat waarvan ze vinden dat wij meer dan genoeg bezitten.  Dat overkwam ons tijdens en snorkel-boottrip. Natuurlijk neem je je belangrijkste spullen mee. Paspoorten, bankpasjes en geld. En cash geld heb je nodig omdat het aantal ATM's nog beperkt is. En als er een ATM is dan heb je geluk als hij geld geeft 🤨. Maar op een bootje met 6 toeristen en 2 gidsen waanden we ons best veilig. 

Alle spullen netjes opgeborgen in een goed opgerolde waterproof-back. Toen we tijdens 1 van de snorkelmomenten iets eerder terug kwamen werden we aangespoord toch nog iets langer naar de turtles te kijken.. ‘have you seen the turtles?? Go and look they are over there….’ We lieten ons overhalen en zwommen terug naar de aangewezen plek.  Van de boot af … bij terugkomst ontdekte Egbert dat onze tas anders lag dan toen we weg gingen. Hij twijfelde aan zichzelf … had hij hem wel dicht gedaan?? Ja, zeker wel. En toch .. ik kon me niet voorstellen dat er iets zou missen. We telden 's avonds ons geld na. Wat hadden we de dag ervoor gepind, wat hadden we uitgegeven en wat we hadden moeten hebben aan cash en wat zat er nog in de portemonnee … er miste ruim $80! Sneu geld. En soms gaat het zo. We maakten al eerder een soort 'pechpot' voor onvoorziene domme dingen … met wat humor en zelfspot kijken we er af en toe even naar 😬🤣 

De inhoud is nu: 1. Een verdubbelde huurprijs van de auto  in Costa Rica (de verborgen kosten zijn hier de verzekeringskosten die je pas te zien krijgt bij het ophalen van de auto en bedragen evenveel als de huur … sorry sir, my name is mister Frank and if you have complains here is the email address off my manager, Pura vida! 🥴) 2. De eerste auto in Japan die we niet meekegen omdat we niet het goede internationale rijbewijs bij ons hadden … 🥴. Gelukkig kregen we op 3 dagen na de huur teruggestort.  3. De extra kosten voor een hotelkamer die we boekten in Seoul toen we onze valuta nog op Japanse yen hadden staan ipv dollars … 10 keer duurder … AUW 🥴 4. De beroving tijdens de snorkeltour 🥴 5. Een op een verkeerde datum geboekte vlucht van Bali naar Flores .. 'Yep, gelukt', zei ik blij 'op 10/9 vliegen we van Bali naar Flores' ... huh 10/9?? Dat had 12/8 moeten zijn 🥴. En 6. We skipten de geboekte uitvlucht van Indonesië naar Singapore om toch direct naar Kuala Lumpur the vliegen. 

Deze pot zal zich nog wel verder vullen. Dan zeggen we PECH tegen elkaar met een knipoog en een beetje buikpijn. 

Toch was Port Barton een mooie plek. Nog niet overlopen door toeristen. Veel aardige locals die trots zijn op hun land en blij zijn dat te tonen. 

Na Port Barton reden we door naar El Nido. Ik schreef eerder al: een plek waar je volgens de boeken naar toe moet. Volgens ons kan je het echter beter skippen. Het stadje is een chaos. De infrastructuur is zeker niet meegegroeid met de snel groeiende stroom aan toeristen. Wij zijn er direct weer uitgereden. Dan is eigen vervoer echt zo fijn … 20 km verder naar het noorden vonden we een leukere plek, heel eenvoudig maar tussen de locals in een klein dorpje waarvan ik de naam vergeten ben. En met een paar leuke back-pack hostels. 

We ronden de noordelijke kust van Palawan, bezochten nog een mini-museum en een grot … met een geest 🤔

Na ongeveer 10 dagen kwamen we  terug in Puerto Princessa. Vandaaruit vlogen we naar het zuid-oostelijk gelegen eiland Cebu. Vlak voor de kust van Cebu ligt Bantayan. Een kleiner eiland met mooie stranden. Maar troffen we op Palawan de sandflys hier was het het seizoen van de blue bottled en the boxed jelly fish. Kwallen met dodelijk gif … 😡.

Weer geen zee dus! Maar wel een prachtig eiland om met een motor te verkennen. En ergens ontdekten we nog een blue lagoon. Hier was een net gespannen zodat er toch veilig gezwommen kon worden. 

Wat komisch was was dat er een weg bestond die naar de blue lagoon liep … afgesloten! Even verderop kon je een bootje pakken doe je in 5 minuten naar de lagoon bracht. Wij hebben er hartelijk om gelachen.

En kijk vooral ook even naar het samenvattende filmpje over de Filipijnen.samenvatting Filipijnen

Op Bantayan besloten we dat de Filipijnen in het regenseizoen niet zo mooi was als we hadden gehoopt en wat sneller dan gepland door te reizen naar Indonesië.

We regelden een extra lang visum voor Indonesië (60 dagen) en vlogen op 10 juli door naar Bali.