Indonesië deel I. Gili-Air, Lombok, Bali en de Nusa's

(De linkjes naar diverse Korte filmpjes zijn opgenomen in het verhaal)

Na de Filipijnen hadden we veel zin om wat uit te rusten van het reizen en een tijdje op Bali op één plek te landen. Haha, dat klinkt wel wat gek. Maar reizen is een druk bestaan😅. Alle indrukken, de verandering van cultuur, tijd en klimaat ... dat is echt heftiger dan Ik had verwacht. We dachten daarom dat het fijn zou zijn om wat langer op één plek te blijven. Bali leek ons daar een goede bestemming voor. Daarom boekten we in Ubud een appartementje dat volgens AirBnB temidden tussen rijstvelden, in het groen en aan een riviertje zou moeten liggen. En ook dichtbij de stad. Klinkt als en fijne plek …  Ik verklap maar meteen dat dat geheel anders uitpakte. Hmm … geen groen, het riviertje leek meer op een klein stroomje met veel rommel erin en het veldje naast het huis bleek veranderd in een vuilnisbelt …. Dat klinkt toch als horror. En dat was het! Maar dat wisten we gelukkig nog niet. En omdat het appartement, dat we boekten voor een maand, pas per 18/7 beschikbaar was en we op 10/7 van van de Filipijnen naar Bali vlogen, hadden we nog en week om eerst iets anders te doen.

We kozen voor Gili-Air, een klein eilandje op 2,5 uur met de speedboot vanaf Bali en op een steenworp afstand van Lombok. Het was een gekkehuis bij de haven.  De drie voorgaande dagen hadden er door te veel wind geen boten kunnen varen waardoor nu ineens iedereen tegelijk met de ferry moest. 

Maar wij hadden, dit niet wetend, een taxi naar de haven genomen en de chauffeur begeleide ons bij elke stap. En zo bewogen we heel gemakkelijk door de chaos heen en zaten we een uurtje later dan gepland toch op de speedboot die we geboekt hadden …over een redelijk ruige zee … ai ai. Ik hou van het water maar kan van de golven ook veel last hebben .. stil zitten, niet praten en hopen dat de misselijkheid niet verergerd. 🤢. Deze keer ging het maar net goed. Pffffffff. Hoe het was op Gili-Air vertelt het filmpje. Samenvattend: klein, vol en ook ontspannend. Kleiner dan bijvoorbeel Schiermonnikoog maar danhelemaal volgebouwd … Na 3 dagen wat te hebben rond gestruind besloten we de rest van de week naar Lombok te gaan en vandaar een vlucht terug te boeken naar Bali om mijn zee-ziekte niet nog meer uit te dagen.

Achteraf hadden we meer tijd voor Lombok willen hebben. Het is zoveel ongerepter dan Bali. De 2 hele dagen die wij hier hadden hebben we goed besteed. We huurden een motor en reden de eerste dag helemaal naar het zuiden. Het was zondag en dat betekent dat er veel families samen de dag op het strand doorbrengen. En alle vrouwen willen met ons westerlingen op de foto … dat blijft apart. Soms vragen ze het en soms ook gaan ze gewoon naast je staan … ook wel humor. En hun plezier is aanstekelijk. 

En ook op Lombok is een Kutah beach ..net als op Bali. Maar hier is het niet vol, de lokale mensen verhuren ligbedjes die ver uit elkaar staan, de kinderen venten met hun zelfgemaakte armbandjes, het is er rustige en relaxed en adembenemend mooi. Op onze terugweg naar hotel Lavina (een aanrader mocht je naar Lombok gaan) werden we opgehouden door meerdere trouwerijen .. een ceremonie en ritueel  midden op de weg in grote en lange optochten. Eén is interessant en leuke .. maar drie van die ceremonies en dus opstoppingen is echt veel te veel. 

De tweede dag reden we helemaal naar het noorden. Dwars door het gebied dat een aantal jaren geleden door een heftige aardbeving werd getroffen. De schade en de gevolgen zijn nog steeds erg zichtbaar. Verwoeste huizen, veel puin en een slechte weg. Maar het leven gaat ook daar zijn gang. Wij vervolgden onze weg naar de bergen en de rijstvelden. Zo mooi!!!!

Hier hadden we eigenlijk wel een tocht van twee dagen willen lopen naar de top. Dat blijft iets voor een volgende reis. En ook dat is goed.

De volgende dag was onze vlucht terug naar Bali gepland waar ons appartement in Ubud op ons wachtte 🤔. Hoe dichter we bij Ubud kwamen des te meer zagen we de gevolgen van de enorme toeristenstroom naar Bali en Ubud is zeker één van de drukste plekken. Hier stokt het verkeer. Auto's, motors en scooters .. alles staat vast. Het dorp zelf was ooit een hippie achtige rustige plek temidden van rijstvelden … nu is het een oord van westelijk georienteerde restaurantjes, kledingwinkels en souvenirshops. Wandelend kom je er het beste doorheen, maar dan vullen je longen zich al snel met uitlaatgassen … even buiten Ubud vind je echt nog wel veel moois en ook de rijstvelden.

Ons geboekte appartementje lag ergens midden in dez drukte ...  Niet aan de rand er van en aan een riviertje temidden van rijstvelden. Wat waren we teleurgesteld. En na en stevige discussie en onderhandeling met AirBenB en de eigenaar van het appartement konden we onze huurperiode verkorten tot 10 dagen. Gelukkig!! 😀.

En in de tussentijd hebben we natuurlijk ook van de omgeving genoten. De motor gaf ons veel vrijheid. Bali heeft, vooral als je wat of the beaten track gaat, veel prachtige plekken. Deze boom bijvoorbeeld, 

De Bayan Ancient Kaya Putih Giant Tree. Volgens de locals 50 meter hoog en 700 jaar oud. Hij is in ieder geval indrukwekkend en gigantisch. Maar ook de minder of the beaten track spots zijn mooi hoewel ook toeristisch. Dat is gewoon niet zo ons ding. 

In Ubud vielen we overigens wel met met onze neus in de boter als het gaat om een bijzondere gebeurtenis. De uitvaart ceremonie van een lid van de royal family voltrok zich … en dat is niet zoals wij een uitvaart kennen. Het gaat gepaard met veel rituelen. 

​​​​Op het balkon van ons appartement kwamen zodra we er zaten te eten de apen op bezoek. Vooral op zoek naar voedsel. Even grappig maar al snel irritant en gevaarlijk.Apen zijn brutaal en kunnen erg agressief zijn.

De tijd in Ubud besteden we ook om een plannetje te maken om net als in Nicaragua met zo min mogelijk baggage verder te trekken over het eiland. We wilden in ieder geval naar het noordelijke gelegen Amed. Een goede snorkellokatie. En daarna verder langs de noordelijke kust. De motor werd zorgvuldig voorbereid. 

Dat liep wat anders. Onze routeplanner leidde ons langs een binnendoor weg. Smal was het. 'Is this the road to Amed?' vroegen we aan en local. 'Yes yes .. '. De weg was stijl en smal … te stijl voor onze 150cc motor met twee dutchies en baggage … het voorwiel kwam los, het gas ging eraf, er was geen houden meer aan. De motor keerde 180 graden en voor we het wisten vielen we op de grond en gleden we op onze rug enkele meters naar beneden. Na de eerste schrik bleek dat we beiden konden staan en lopen. Wat een mazzel!!! En voor we het wisten waren er mannen die hielpen de motor weer rechtop te zetten. De kleinste stapte op onze Honda, zijn benen reikten bij lange na niet de grond .. en toch reed hij de motor het stijlste stukje voor ons terug naar beneden. Hij deed het nog. Op wat krassen en een verbogen rempedaal na leek de motor technisch in order. Wij en de motor deden het nog. Dat had ook anders kunnen aflopen.

Na een korte stop en overleg met het verhuurbedrijf (Bikago) stapten we weer op en reden de laatste 20 km door naar Amed. Daar zou Bikago onze motor ophalen en omruilen voor een nieuwe. Wat een superservice! Na drie dagen stond de motor echter nog onaangeroerd. We waren het gevoel en ons vertrouwen even kwijt. We overlegden met Bikago en deze haalde zonder gedoe de motor op en restitueerde de resterende dagen huur. Zij krijgen van ons een 10 voor de kwaliteit van hun motoren en een nog dikkere 10 voor hun dienstverlening 👍👍

Amed is een gezellige plaats. Op het strand bieden kleinere strandtentjes heerlijk eten en verse vis en iedereen ligt er uren in het water om te snorkelen … Wij niet 😢. Onze wonden lieten dat niet toe. Zeewater, zeker in de tropen, bevat ook veel bacterien. Ook al dachten we even dat het zoute water juist goed zou kunnen zijn.

Het gaf ons tijd om even niks te doen, Ik liet me heerlijk verwennen in een spa en met vriendin Jet dachten we na over waar we elkaar zouden kunnen treffen om een tijdje samen verder te reizen. Namibië, Zimbabwe en Botswana stonden op de bucketlist en dat paste wat reistijd goed in het schema. Een dergelijke reis vraagt om behoorlijk wat voorbereiding. En daar hadden we nu gelukkig tijd voor. Zo zie je maar weer. Ieder voordeel heb zn nadeel. 😀. Het plan is gesmeed. Op 25 September gaan we elkaar treffen in Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Daar staat onze 4WD klaar met 2 daktenten! Wat een gaaf plan!!! Nadat we dit bedacht hadden kon de focus terug naar het hier en nu. We hadden nog ongeveer vier weken om Indonesië verder te verkennen. 

We pasten ons reisplan aan. Zonder motor besloten we het noorden van Bali even te laten voor wat het was en naar de "Nusa's" te gaan. Vlak voor de kust van Bali liggen drie kleine eilandjes. Nusa Lembongan, Nusa Cebongan en Nusa Penida. Gewoon heerlijk om even te zijn. Onze wonden hadden nog wat meer tijd nodig om echt te genezen maar langzaam-aan konden we ook weer het water in. Daar troffen we ook de vrienden van Jet, Bas & Anita en hun dochters. Wat toevallig en zo leuk om na de intensieve tijd dat we met elkaar, bij Jet in Marum en in Sneek, klusten, elkaar nu hier te treffen. 

devils tears op Nusa Lembongan.

Een bezoek aan de  Komodo varanen, ze noemen ze hier de Komodo Dragons, stond met stip op Egberts bucket list. Deze preshistorische beesten leven op Komodo Island vlakbij het eiland Flores. En hoe meer we over dit eiland lazen des te enthousiaster we erover werden.  Flores is een eiland van Indonesië dat op een uurtje vliegen van Bali ligt. Weer een eiland met een volledig eigen sfeer en cultuur. Bali is erg hindoïstisch, bijna  elk huis heeft een eigen tempeltje. Op Lombok is het over grote deel van de bevolking moslim en op Flores overheerst weer het christendom als gevolg van de periode dat de Portugezen hier de sceptor zwaaiden. We besloten een enkeltje Flores te boeken en van daaruit verder te kijken hoe we daar zouden gaan reizen en hoe we de Komodo varanen zouden gaan bezichtigen. 

Maar eerst gingen we nog terug naar Bali, naar het meest zuidelijke puntje. 

Kututh is een soort klein eilandje aan Bali vast. Dichtbij de luhthaven. Hier huurden we toch weer een motor om het gevoel en het vertrouwen terug te krijgen. Haha en dat lukte … we zijn toch best 'born to be wild' 😜

Van Floris schrijf Ik een apart verhaal. To be continued. 

Voor nu een groet en een glimlach uit Kaapstad.